In Ierland zijn de parlementsverkiezingen in volle gang, waarbij het immigratiedebat een prominente rol speelt. Dit is opmerkelijk in een land dat traditioneel bekendstaat om zijn gastvrijheid en tolerantie. Historisch gezien hebben Ieren wereldwijd gemigreerd en koesteren ze het motto “céad míle fáilte”, wat ‘honderdduizend welkomsten’ betekent.
Escalatie van spanningen na incidenten
Het afgelopen jaar werd Dublin opgeschrikt door extreemrechtse rellen na een steekpartij waarbij kinderen gewond raakten. Geruchten over de migratieachtergrond van de dader leidden tot gewelddadige protesten, waarbij voertuigen in brand werden gestoken en borden met teksten als ‘Irish Lives Matter’ werden getoond. In de nasleep hiervan nam desinformatie op sociale media toe, wat resulteerde in de demonisering van asielzoekers en protesten bij opvangcentra.
Afwezigheid van grote anti-immigratiepartijen
Ondanks deze spanningen heeft Ierland geen grote politieke partij met een uitgesproken anti-immigratieagenda. In tegenstelling tot buurlanden zoals het Verenigd Koninkrijk, Nederland en Frankrijk, waar rechtse partijen aanzienlijke steun genieten, blijft in Ierland een dergelijke politieke beweging uit. Anti-immigratieretoriek wordt voornamelijk geuit door onafhankelijke kandidaten, die er niet in slagen een verenigd front te vormen tegen de dominante partijen Fianna Fáil, Fine Gael en Sinn Féin.
Online organisatie en de woningcrisis
Onderzoekers, zoals Aoife Gallagher van het Institute of Strategic Dialogue, signaleren echter een toename van georganiseerde anti-immigratieactiviteiten online. Er zijn frequente oproepen tot geweld tegen migranten en intimidatie bij asielcentra, een nieuw fenomeen in Ierland. De woningcrisis speelt hierbij een cruciale rol; hoewel asielzoekers niet op dezelfde wachtlijsten staan als Ierse burgers, wordt het tekort aan woningen vaak toegeschreven aan de instroom van migranten.
Ierland kampt met een ernstig woningtekort en torenhoge prijzen, ondanks een begrotingsoverschot dankzij lage belastingtarieven die internationale bedrijven aantrekken. Deze economische ongelijkheid voedt anti-immigratiesentimenten, waarbij migranten ten onrechte de schuld krijgen van de woningcrisis.
